Przejdź do głównej zawartości

Castorp. P. Huelle


Po raz kolejny Gdańsk stał się jednym z bohaterów książki Pawła Huelle, Castorp to powieść luźno powiązana z pierwowzorem Tomasza Manna Czarodziejska Góra.
Młody Hans Castorp, wbrew opinii swojego opiekuna, wuja Tienappla, postanawia rozpocząć studia w Gdańsku. Hans chodzi ulicami miasta, poznaje jego topografię, ludzi, ale jego uporządkowane, mieszczańskie życie płynie jakby obok. Dystansuje się zarówno wobec gospodyni, u której wynajmuje pokój, jak i wobec innych studentów. Obserwuje życie zza dymu cygar Maria Mancini, wspomina dzieciństwo, kuzyna Joachima, zmarłych rodziców. To wszystko łączy go z Hansem z Czarodziejskiej Góry, eleganckim, dobrze wychowanym, ale zdystansowanym. Castorp zakochuje się w Polce (on sam przyjmuje, że jest to Rosjanka - kolejne nawiązanie do książki Manna), buja w obłokach, miesiącami oczekuje na ponowną wizytę w Sopocie swojej wybranki i marzy mu się romantyczny związek,
W czym Hans Huellego przypomina bohatera Manna? Obaj są idealistami zagubionymi w świecie, mało aktywnymi, niewiele oczekującymi od życia melancholikami i romantykami. Czytelnik poznaje Castorpa, którym mógłby być bohater Manna przed rozpoczęciem dzieła niemieckiego pisarza, to w Gdańsku kształtuje się charakter przyszłego pacjenta Berghofu. Huelle pisze pięknym językiem, naśladuje Manna, jego opowieść zasnuta jest dymem cygara wypalanego przez bohatera,  wiedzie czytelnika przez stare gdańskie uliczki. Książka Manna oczarowała mnie, wracałam do niej i na pewno jeszcze będę wracać, tekst Huellego cóż… jednak bez fajerwerków.

P. Huelle, Castorp. Słowo/obraz terytoria. Gdańsk 2004.



Komentarze

  1. Sięgnę, sięgnę na pewno. Pamiętam, jak słuchałam tego w radio (nie pamiętam, kto czytał) i książka wywarła na mnie pozytywne wrażenie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bez fajerwerków?! Nieee ... ! Moim zdaniem, to jedna z najlepszych "gdańskich" powieści. Mannowski klimat umiejscowiony w przedwojennym Gdańsku bardzo umiejętnie i z wyczuciem bez tej sztuczności i nieudolnego epatowania niemieckimi nazwami, które jest obecne np. w "Hanemannie" Chwina. A tu taki kubeł zimnej wody - chyba będę musiał wrócić do książki bo może rzeczywiście coś przeoczyłem :-).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
    2. Uściślę: w porównaniu do Manna bez fajerwerków :)

      Usuń
    3. Ufff ... :-) ale i tak jeszcze raz przeczytam :-)

      Usuń
  3. Ostatnio przeczytałem "Weisera Dawidka" i mimo, że jest to niezła książka, jakoś nie mam już chęci na kolejne powieści Huellego. Z Twojej recenzji widzę, że wiele nie stracę :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Weiser Dawidek" podobał mi się bardziej niż "Castorp", ale tego ostatniego też możesz przeczytać bez poczucia straty czasu :) Oczywiście w odniesieniu go do Manna, do którego nawiązuje, to wypada słabiej, ale samą książkę Huellego jednak polecam.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Książki zakazane. B. Paszylk

Niccolo Machiavelli Książę , Jonathan Swift Podróże Guliwera , Adolf Hitler Mein Kampf , George Orwell Rok 1984 , Aleksander Sołżenicyn Archipelag Gułag , Mark Twain Przygody Tomka Sawyera , Vladimir Nabokov Lolita czy wreszcie Jerome Salinger Buszujący w zbożu te pozycje znalazły się wśród kilkudziesięciu innych opisanych w książce Bartłomieja Paszylka Książki zakazane . Autor po krótkim wprowadzeniu do historii cenzury w różnych epokach przedstawia książki, które z różnych powodów były wycofywane z rynku, z bibliotek, ograniczony był dostęp do ich treści. Niejednokrotnie powody zastosowania cenzury były zaskakujące, choć dominowały względy obyczajowe i moralne czasami obawiano się, iż lektura tych pozycji doprowadzi do niepokojów społecznych. Paszylk posługuje się pewnym schematem, który porządkuje całość: krótko przedstawia autora, podaje powody cenzurowania danej książki, sposoby jej przeprowadzania, przytacza fragmenty oryginalnych utworów, po czym odnosi się do ich ekraniza...

Pomiędzy słowem a istnieniem

Anna Nasiłowska poetka , pisarka , krytyk literacki i historyk literatury współczesnej w Dominie zmierzyła się z tematem narodzin życia oraz emocji, często bardzo trudnych, rodziców, zwłaszcza kobiety. Ona nie jest przygotowana do roli matki, której uczy się po porodzie, ale ciąża doprowadziła do pewnej symbiozy z dzieckiem. Nasiłowska dyskutuje z kulturowym obrazem matki, w jej tekście ból i fizyczność zajmują bardzo istotne miejsce, a karmienie piersią nie jest estetyczne. Poród i macierzyństwo nie są sielanką pomiędzy pięknym, pachnącym dzieckiem a jego idealną matką, która w książce stopniowo wchodzi w nową rolę, ale czuje się także wykluczona ze społeczeństwa, przeżywa rozterki, nie okazuje entuzjazmu, jakiego oczekuje otoczenie. Ciało kobiety w ciąży i po porodzie zmienia się, zaczyna się go wstydzić, dlatego próbuje je ukryć. Czuje się mniej atrakcyjna, inaczej postrzega swoje ciało, a kultura na tym etapie nie jest pomocna, ponieważ powstawały dzieła na temat śmierci...

Grona gniewu. J. Steinbeck

Od pierwszych stron pozwoliłam porwać się tej prozie. Wciągająca, choć jest to język prosty, narracja tradycyjna, trzecioosobowa. Grona gniewu Johna Steinbecka (1902-1968) to książka uważana za najwybitniejsze dzieło w twórczości tego Noblisty, za którą otrzymał w 1940 roku Nagrodę Pulitzera, klasyka, którą odkryłam niestety dość późno. Na początku książki poznajemy jednego z bohaterów, który po kilku latach nieobecności powraca do domu, by za chwilę wraz z rodziną udać się w daleką, niebezpieczną podróż. Poza sobą pozostawiają całe swoje dotychczasowe życie, swoje marzenia, wspomnienia, przed nimi jest tylko niewiadoma, a ich wędrówka przypomina exodus Izraela z Księgi Wyjścia . Niezależnie, jak często powtarzają, że czeka ich nowe, wspaniałe życie, wiara jaka zagościła w ich sercach nie wystarczy, by zagłuszyć lęk i wątpliwości. Prowadzi ich szosa 66, dziś uznawana już za zabytkową, droga, którą Steinbeck nazywa „drogą matką”, a określenie to na trwałe weszło do języka i litera...