Korba literatury

Źródło okładki Ojciec i syn, o którym otoczenie mówi, że jest kopią tego pierwszego, to ludzie niemal sobie obcy. Ich kontakty są bardzo ograniczone, chłodne i trudne. Syn uważa ojca za oportunistę, który wstąpił do partii komunistycznej by mieć spokój, jednocześnie był emocjonalnie uzależniony od swojej matki: toksycznej, silnej psychicznie i dominującej kobiety. Wnuk kpi z babki katoliczki, ponieważ jej światopogląd i działania uważa za fałszywe i sprzeczne. Deklarowała się jako katoliczka, jednocześnie była komunistką, w trakcie II wojny światowej kolaborowała z Niemcami, co miało wpływ na późniejsze funkcjonowanie całej rodziny, ze spokojem patrzyła na prześladowania prawosławnych. Po wojnie domowej w latach dziewięćdziesiątych bohater musiał udowodnić, że jest Chorwatem, jednak jedynym uznawanym dowodem było świadectwo chrztu, którego nie posiadał. Na początku walczył z bezsensownymi, jego zdaniem przepisami, ale ostatecznie uległ. Dysonans, który potwierdza, jak bard

Może trochę inaczej spojrzeć na książkę?

Źródło okładki Tajemnicza postać, cień wielokrotnie broniąc obywateli Warszawy, brutalnie bije miejscowych opryszków, policja rozpoczyna śledztwo, warszawski półświatek jest poruszony i wypowiada mu wojnę. Ten nieuchwytny „szeryf” wydaje się jedynym sprawiedliwym, który ma odwagę przeciwstawić się przestępcom i w swoje akcje potrafi zaangażować także innych obywateli – tak bardzo ogólnie można streścić książkę Leopolda Tyrmanda „Zły”. O atrakcyjności tej książki decyduje jednak nie akcja, ale interesujący język, naśladujący gwarę warszawskiego półświatka, opisy ciemnych uliczek, topografia powojennej stolicy, relacje pomiędzy przestępcami. Tyrmand to świetny obserwator i piewca uroku zniszczonej wojną stolicy. Tekst skrzy się od opisów ludzi, mody, zachowań, miejsc, przekrętów i lewych interesów.