Korba literatury

Osiągnięcie doskonałości od dawna stanowiło dla człowieka obiekt pożądania, jednak czasem, zwłaszcza gdy stworzone są ku temu narzędzia, dążenia te mogą obrócić się przeciwko ludziom. Odpowiednie instrumenty w niepowołanych rękach mogą nieść ze sobą niebezpieczeństwo użycia ich w celu eliminacji niepożądanych jednostek i grup. Agata Strządała pisze: „Człowiek staje się w eugenice obiektem swojej własnej działalności hodowlanej”. W książce Od Galtona do Watsona. Przemiany pojmowania eugeniki w XIX i w XX wieku autorka powołuje się na antyczną Spartę, gdzie istniało coś na kształt instytucji, która zajmowała się oceną stanu zdrowia noworodka i jego przydatności dla grupy. Wielki filozof, Platon, w Państwie także sformułował szokujące tezy, iż należy leczyć ludzi, których choroby można usunąć, a jednostki nimi dotknięte są przydatne dla społeczeństwa. Chorzy przewlekle, słabi duchowo nie powinni się rozmnażać. Był zatem zwolennikiem tzw. eugeniki negatywnej, ale jednoc

Przez kilka tygodni, począwszy od 11 kwietnia 1994 roku, dziesięciu mężczyzn przyłączało się do większej grupy mieszkańców okolicznych wiosek i wychodziło na polowanie. Myśliwymi byli członkowie plemienia Hutu, „zwierzyną” ich sąsiedzi z plemienia Tutsi. Kaci i ofiary. Pierwsi mieli do wykonania pewne zadanie, bo jak mówił jeden z nich: „Zasadą numer jeden było zabijanie. Zasady numer dwa nie było. To była organizacja bez zbędnych komplikacji”. Jean Hatzfeld w Sezonie maczet koncentruje uwagę na wydarzeniach od 11 kwietnia do 14 maja 1994, które rozgrywały się na trzech wzgórzach powiatu Nyamata w Rwandzie: Kibungo, Kanzenze, N`tarama. Konkretni ludzie, miejsca są punktem wyjścia do szerszych rozważań, refleksji nad motywami ludobójstwa. Reporter przedstawia swoje spojrzenie na mechanizmy prowadzące do sytuacji, w której człowiek staje naprzeciw drugiego człowieka i zadaje mu śmiertelny cios, a następnie powtarza tę czynność w nieskończoność.     Bohaterami książki