Przejdź do głównej zawartości

Rozmowa w Katedrze

Przyznam, że długo zwlekałam z przeczytaniem jakiejkolwiek powieści tego autora. Nagroda Nobla, którą otrzymał w ubiegłym roku nadal nie skłoniła mnie, by sięgnąć do twórczości Mario Vargasa Llosy, i dopiero niedawno przełamałam się.
Początkowo było ciężko odnaleźć się w narracji, mieszające się wątki, zmiany opowiadających, konieczność zmierzenia się z obcą mi historią Peru, jednak z każdym rozdziałem było coraz lepiej. Akcja powieści Rozmowa w Katedrze, po raz pierwszy opublikowanej w 1969 roku, toczy się w Peru w okresie dyktatury wojskowej Manuela Odrii. Głównego bohatera, dziennikarza Santiago Zavalę, poznajemy w dniu jego spotkania z byłym szoferem swojego ojca, Ambrosiem. Ich rozmowa w pobliskiej knajpie staje się wspomnieniem ojca Santiaga, bogatego właściciela firmy współpracującej z reżimem, ale przede wszystkim prowadzi do ujawnienia mechanizmów działania dyktatury. Rozmowa... ukazuje losy jednostek, które starają się zachować resztki człowieczeństwa pomimo zniewolenia, przedstawicieli władzy, którzy wykorzystują społeczeństwo, terroryzują je i toczą nieustanną walkę, by przetrwać na swoich stanowiskach kosztem tych, których wczoraj nazywali przyjaciółmi. Książka ukazuje także życie zwykłych obywateli, biedoty, jej walkę o przetrwanie, ale także trudną miłość. Świat ten pełen jest intryg, przemocy, brutalności. Pojawiają się elity, prostytutki, homoseksualiści, których wiele łączy, a jednocześnie w każdej chwili gotowi są zniszczyć przeciwnika, bo w tym świecie nie ma miejsca na litość.

M. Vargas Llosa, Rozmowa w Katedrze. Znak. Kraków 2010.
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Książki zakazane. B. Paszylk

Niccolo Machiavelli Książę , Jonathan Swift Podróże Guliwera , Adolf Hitler Mein Kampf , George Orwell Rok 1984 , Aleksander Sołżenicyn Archipelag Gułag , Mark Twain Przygody Tomka Sawyera , Vladimir Nabokov Lolita czy wreszcie Jerome Salinger Buszujący w zbożu te pozycje znalazły się wśród kilkudziesięciu innych opisanych w książce Bartłomieja Paszylka Książki zakazane . Autor po krótkim wprowadzeniu do historii cenzury w różnych epokach przedstawia książki, które z różnych powodów były wycofywane z rynku, z bibliotek, ograniczony był dostęp do ich treści. Niejednokrotnie powody zastosowania cenzury były zaskakujące, choć dominowały względy obyczajowe i moralne czasami obawiano się, iż lektura tych pozycji doprowadzi do niepokojów społecznych. Paszylk posługuje się pewnym schematem, który porządkuje całość: krótko przedstawia autora, podaje powody cenzurowania danej książki, sposoby jej przeprowadzania, przytacza fragmenty oryginalnych utworów, po czym odnosi się do ich ekraniza...
2 komentarze
Czytaj więcej

Pomiędzy słowem a istnieniem

Anna Nasiłowska poetka , pisarka , krytyk literacki i historyk literatury współczesnej w Dominie zmierzyła się z tematem narodzin życia oraz emocji, często bardzo trudnych, rodziców, zwłaszcza kobiety. Ona nie jest przygotowana do roli matki, której uczy się po porodzie, ale ciąża doprowadziła do pewnej symbiozy z dzieckiem. Nasiłowska dyskutuje z kulturowym obrazem matki, w jej tekście ból i fizyczność zajmują bardzo istotne miejsce, a karmienie piersią nie jest estetyczne. Poród i macierzyństwo nie są sielanką pomiędzy pięknym, pachnącym dzieckiem a jego idealną matką, która w książce stopniowo wchodzi w nową rolę, ale czuje się także wykluczona ze społeczeństwa, przeżywa rozterki, nie okazuje entuzjazmu, jakiego oczekuje otoczenie. Ciało kobiety w ciąży i po porodzie zmienia się, zaczyna się go wstydzić, dlatego próbuje je ukryć. Czuje się mniej atrakcyjna, inaczej postrzega swoje ciało, a kultura na tym etapie nie jest pomocna, ponieważ powstawały dzieła na temat śmierci...
4 komentarze
Czytaj więcej

Grona gniewu. J. Steinbeck

Od pierwszych stron pozwoliłam porwać się tej prozie. Wciągająca, choć jest to język prosty, narracja tradycyjna, trzecioosobowa. Grona gniewu Johna Steinbecka (1902-1968) to książka uważana za najwybitniejsze dzieło w twórczości tego Noblisty, za którą otrzymał w 1940 roku Nagrodę Pulitzera, klasyka, którą odkryłam niestety dość późno. Na początku książki poznajemy jednego z bohaterów, który po kilku latach nieobecności powraca do domu, by za chwilę wraz z rodziną udać się w daleką, niebezpieczną podróż. Poza sobą pozostawiają całe swoje dotychczasowe życie, swoje marzenia, wspomnienia, przed nimi jest tylko niewiadoma, a ich wędrówka przypomina exodus Izraela z Księgi Wyjścia . Niezależnie, jak często powtarzają, że czeka ich nowe, wspaniałe życie, wiara jaka zagościła w ich sercach nie wystarczy, by zagłuszyć lęk i wątpliwości. Prowadzi ich szosa 66, dziś uznawana już za zabytkową, droga, którą Steinbeck nazywa „drogą matką”, a określenie to na trwałe weszło do języka i litera...
11 komentarzy
Czytaj więcej